De laatste adem heeft mijn vader uitgeblazen begin augustus.
Eten deed hij al weken niet of nauwelijks, toen hij ook stopte met drinken wisten we dat de laatste dagen ingezet waren. De adem was het nog die hem in leven hield, totdat ook dat rustig en natuurlijk stopte. Eindelijk heeft hij rust en is het goed.
Het proces van sterven was iets waar mijn vader, geheel onderbewust, heel lang over heeft gedaan. Net zoals met geboorte, het verschilt per mens, de ene baby is er pijlsnel is en de andere doet er dagen over.
Met het regelen van de begrafenis heb ik heel veel met mijn vijf broers en zussen gesproken. Iedereen had een eigen inbreng en elke inbreng is uniek. Toch konden we maar op één manier de uitvaart doen. Meer kansen zijn er niet.
Het thema wat mij het meeste opviel was hoe geef je expressie aan je gevoel bij een heftige gebeurtenis??
Hoe uit je nu wat je bezig houdt? En ben je je er ook van bewust wat er zich binnen in je gevoelsleven allemaal afspeelt?
Er zijn twee meest gebruikte manieren om je te uiten.
- Je kunt proberen om je gevoelens onder woorden te brengen en zo aan de ander duidelijk maken wat je voelt. Beste lastig vaak want woorden dekken heel vaak niet de lading van je gevoel, laat je daardoor nooit tegenhouden.
Voor mij was het bijvoorbeeld belangrijk dat ik vertelde aan mijn directe familie wat mijn vader voor mij betekent heeft en welke invloed hij had en heeft op mijn doen en laten. Door het op te schrijven en voor te lezen aan allemaal kregen we gesprekken over de ook minder mooie kanten van hem en dat was voor mij belangrijk. Daardoor werd dat stuk gezien en was het oké voor mij.
Als je over je gevoelens wilt praten na een heftige gebeurtenis dan helpt het als je je realiseert dat de ander het altijd anders ervaren heeft dan jou. Maar jou beleving is net zo waardevol om te horen. Praat gewoon en als de ander je niet begrijpt, dat hoeft ook niet altijd, respecteer dat maar. Als mensen wel willen luisteren naar je dan is dat al heel fijn. Zeg dat dan ook tegen de mensen waarvan jij het nodig hebt dat ze naar je luisteren.
Andersom geldt hetzelfde. Ook al begrijp jij niet zoveel van iemand zijn gevoelsbeleving, als je rustig geïnteresseerd luistert dan doe je al super goed werk. Iedereen heeft wel eens meegemaakt dat je alleen maar ja en nee geknikt hebt tegen iemand, en dat de ander dan zegt” dank voor het goede gesprek”. Ja, jij luisterde en de ander sprak en dat is super als je het geduld op kunt brengen om echt te luisteren naar de ander en niet meteen je eigen verhaal erin te gooien.
- Wat ook veel mensen doen is doen.
Ook dat is een goede manier om je gevoel te uiten.
Bij de begrafenis bijvoorbeeld van mijn vader viel mij op dat voor sommige van mijn broers het belangrijk was om heel precies te dingen te regelen op een manier waarvan hij dacht dat mijn vader het gewild zou hebben. Geen geklets maar symboliek in handelen, prachtig.
Wat vooral belangrijk is dat jij luistert en handelt naar je eigen gevoel.
Het is simpel, alleen niet altijd zo makkelijk.
Wat mij persoonlijk veel geholpen heeft is kennis van hoe communicatie werkt. Neuro Linguïstisch Programmeren geeft daarin veel praktische tools die je meteen kunt toepassen als je communicatie met de ander ( of jezelf) even niet zo lekker loopt.
