De top bereiken.
Wil jij de Top bereiken?
Ga je er helemaal voor?
Je doel helder voor ogen en maar doorgaan?
Zelf heb ik er over getwijfeld of ik dat écht wel wilde.
Echt afzien en de top bereiken spreekt mij helemaal niet aan en toch onderging ik het afgelopen zomer.
Hij is vooral bekend met de bijnaam Iceman. Hij is 20-voudig wereldkampioen in allerlei uitzonderlijke dingen zoals, ijszwemmen, ijszitten, in de warmte en kou marathon lopen etc.
Een training bij Wim betekent vooral dat je bezig gaat met oncomfortabele dingen, naar mijn idee.
Hier een link naar een kort interview met hem.
In de training ben ik van een 9 meter hoge brug gesprongen, heb leren abseilen, ben op mijn slippers door een canyon gelopen. Ik was mijn schoenen vergeten en Wim vond het wel een leuke extra uitdaging voor mij…
Maar de grootste uitdaging zat in het beklimmen van de Monte Perdido, een berg in de Spaanse Pyreneeën.
Een tocht van drie dagen die in twee dagen volbracht moest worden.
Ik had niet getraind van te voren en mijn zorg daarover laten weten, maar ik zou het wel kunnen dachten ze.
Dag één moesten we 17 kilometer lopen en ongeveer 1500 meter stijgen. Dat ging nog redelijk allemaal. Het was wel veel klimmen en klauteren en zeker geen simpel bergtochtje. De klimgordel hadden we nodig en daar had ik ook wel plezier in.
Eenmaal aangekomen bij de berghut, het doel van de eerste dag, ontdekten we dat we door de regen niet buiten konden slapen.
Er bleek een grot in de buurt te zijn, de harde grond van de grot was helaas wel harder dan het gras buiten.
Ik was wel blij met mijn goede slaapzak en de nachtvorst hield ik zo mooi weg.
Geslapen heb ik bijna niet, maar met mijn drie kinderen heb ik vaak genoeg een slapeloze nacht gehad. Een mens kan veel hebben.
Na het karige ontbijt vertrokken we om 8.00 uur om naar de top te gaan. Twee mensen haakten af. Als enige vrouw ging ik mee.
Naar de top was drie uur klimmen.
Vol goede moed ging ik lopen. In een straf tempo liepen de getrainde mannen.
Ik hijgde als een werkpaard doordat we veel moesten stijgen, 400 meter in een uur.
Na een half uur was ik helemaal kapot.
Ik stond stil, hijgde na en realiseerde dat ik de top niet zou kunnen halen op deze manier. Het was gewoon te zwaar voor mij.
Het was teveel, ik moest nog twee en een half uur omhoog en weer drie uur naar beneden naar de berghut. Vanaf de berghut, waar we dan pauze hadden, was het ook nog vier uur naar beneden. Zoveel uren moest ik nog lopen in de hitte. Moedeloos vertelde ik dat ik het opgaf en terug zou gaan.
Dat vonden de mannen een slecht plan. Ze dachten dat ik het zeker wel zou kunnen, maar ik moest nog beter mijn best doen om echt goed te ademen.
Pfftttt ik was er wel klaar mee.
Maar nee hoor, ik moest achter Wim lopen en achter een geweldige Yoga man, Daniel. Beiden gingen super goed ademen, ik moest hen gewoon nadoen en dan zou ik weer goed door kunnen. Nu weet ik best veel van ademhaling en gebruik die kracht ook op allerlei momenten in mijn leven.
Ook tijdens het lopen deed ik dat al, maar ik moest het kennelijk anders doen dan ik al kende. Nu ging ik er nog een versnelling bij doen.
Ik pakte het nieuwe ademritme op en voelde dat ik meer energie kreeg ik mijn lichaam.
Dat gevoel gaf mijn denken ook een positieve draai.
Waar ik eerder nog dacht dat de top bereiken onmogelijk was, kreeg ik ineens het idee dat ik het misschien tóch zou kunnen.
Door deze super ademtechniek!
De rest van de tocht bleef wel echt super zwaar voor mij en vaak dacht ik eraan om het toch op te geven.
Ik was zo kapot en met de top in zicht kwam er helaas ook nog een afschuwelijke wolk met een harde ijskoude wind.
Toen begreep ik helemaal niet meer waarom ik dit deed.
Maar toch: met behulp van het ademen en de morele steun van mijn medeklimmers heb ik uiteindelijk de top bereikt!
Yes I did it! De top heb ik echt bereikt!
Achteraf gezien zou ik het niet gedaan hebben als ik geweten had wat het betekende om te klimmen en te klauteren. Dit was pure bergsport en ik wist van niets.
Dat was tevens ook mijn geluk. Doordat ik blanco en vol vertrouwen was, had ik geen veroordelende gedachten, gevoelens of beelden hoe het zou kunnen zijn.
Ik zag gewoon een leuke bergwandeling voor mij.
Veel mensen zien al beren op de weg voordat die beren er zijn en wellicht wonen er in dat gebied helemaal geen beren.
Een mens kan echt veel meer dan hij of zij denkt.
Graag geef ik je de onderstaande 7 punten ter overweging.
1. Waar zie jij tegenop en is gegrond?
2. Heb je een idee hoe het je zou helpen wanneer je je grenzen verlegt?
3. Besef eens hoe sterk je bent?
4. Maak je gebruik van je kracht?
5. Ben je te lui om in actie te komen voor iets wat goed is voor je?
6. Realiseer jij je hoe je ademt?
7. Maak je al optimaal gebruik van de fysieke energie die goed ademen je kan geven?
Graag lees ik hieronder wat jij doet of hebt gedaan om de top te bereiken?
Of wat je zou willen en kunnen doen om jou top te bereiken?