Gedichtje over Angst
Ja jij
Jij angst, praat eens tegen mij
Zoals je tegen anderen praat.
Praat eens, want nu wil ik je horen;
Ik luister
Maar ben jij stil.
Angst,
Waarom ben je stil?
Lieve angst, praat tegen mij; nu ik je wil horen
Want ik kan je nu verstaan.
Praat tegen mij nu ik je wil voelen
Want ik weet van jou bestaan
Zo diep van binnen,
In allerlei lagen van mijn leven.
Lieve angst, zeg mij wat je zeggen wil
Weer alleen maar stilte.
Ik voel ontspanning komen in mijn lijf
En weet dat jij er bent
Nu onhoorbaar
Maar stilzwijgend en lichtelijk bedreigend voelt het aan
Alsof je elk moment op kan komen dagen.
Maar van af nu zeg ik:
Lieve angst, ik weet van jou bestaan
En ik wil luisteren naar jou gezang
Ook al ben ik tot in het diepste bang,
Verlam ik als willoos paard;
Ik zak door mijn hoeven
En val neer
Tot niets in staat.
Maar meer
Voel ik de kracht van binnen rijzen
Tot in elke vezel van mijn huid.
Ik voel de liefde zwellen,
Van binnen mag ik borrelen.
Als lava komt het op;
Diep van binnen in mijn huid
Diep van binnen in mijn ziel
Heb ik geleerd geduld te hebben
Te waken over mijn systeem.
Mijn lichaam die de zwaarte soms niet kon dragen en verdragen,
Het verdriet en altijd maar het klagen,
Het klagen over menselijk gezeur wat er wekelijk niet toe doet,
Het is alleen nog maar gezeur.
Lieve angst, wat wil jij zeggen?
Wat wil jij in liefde delen met mijn kern?
Ja, nu hoor ik je
Dat je er voor altijd bent
Om mij te beschermen tot in mijn kern.
Dus daarom ben je
Om mij te beschermen.
Lieve angst dank je wel!
Diep dankbaar ben ik voor jouw bescherming
Die ik vaak afgewezen en verafschuwd heb
Omdat het zoveel was.
Zo diep en naar in mijn lichaam voelend
met zoveel oud verdriet het voedend.
Maar nu weet ik dat jij mij wil helpen.
Lieve angst, ik hou van jou
En blijf vooral.
Ik hoor je,
Ik voel je
Als het nodig is.
Paramatmanenama