Ademanalyse

Ademanalyse

Je ademhaling voorziet in een soort van patroon, je ademt snel of langzaam, veel of weinig etc.
Het lezen van dat patroon noemen we ook wel: Ademanalyse.
Door van je persoonlijkheid bewuste en onbewuste gedragspatronen te laten zien, geeft je ademhaling letterlijk en figuurlijk informatie over hoe je jezelf ziet en hoe je het leven waarneemt en daarop reageert.

Voor het getrainde oog in ieder geval, vormt je ademhaling een duidelijke reflectie van wat je met je energie doet.

De kunst en wetenschap van het ontdekken en begrijpen van de directe relatie tussen je ademhaling en je leven, wordt de analyse van de ademhaling genoemd.
In aanvulling op het ons laten zien van hoe je jezelf en je leven behandelt, levert een ademhalingsanalyse ook de noodzakelijke richtlijnen op om je ademhaling opnieuw te trainen.

Tegenwoordig kan het leven zo complex zijn, elk bekend symptoom wordt behandeld met een duur nieuw middel.
Dan lijkt de benadering met ademhaling te simpel om waar te zijn.

Echter, na een paar ademhalingssessies, wordt het allemaal erg duidelijk als je in het algemeen een veel meer zelfverantwoordelijke en bekrachtigende benadering van het leven ontdekt.

Door de intentie te focussen op het opnieuw richten van onze ademhaling, beginnen we een opzettelijke verbinding te ervaren met de kracht van het leven, hetgeen onze creatieve kracht is. Als we eenmaal deze creatieve kracht doen herleven, beginnen we te kiezen voor plezier in plaats van pijn, adem in plaats van drugs, en liefde in plaats van angst.

Eerst moeten we vaststellen wat deze patronen zijn om de juiste maatregelen te nemen.

Analyse van de ademhaling is de eerste stap tot het aangaan van zo'n een dynamische opleving in je leven. Door het nauwkeurig observeren van de soms subtiele bewegingen van ons lichaam als we ademhalen, zal je als ademhalingscoach beginnen  te assisteren in het maken van correcties. Deze correcties worden geprogrammeerd in de willekeurige ademhalingsmechanismen, voor blijvende verandering.

Er zijn twee hoofdzaken om in aanmerking te nemen.

·        Ten eerste: welke gebieden van het ademhalingssysteem worden gebruikt?

·        Ten tweede: hoeveel volume adem je in en uit?

Verder zijn er ook enkele belangrijke factoren betrokken bij de stroom van de ademhaling.

Deze houden zaken in zoals: waar gaat de ademhaling het eerst naar toe; wat is de verhouding tussen de in- en uitademing; en waar zitten de pauzes of blokkades van de stroom van de ademhaling? Elk van deze factoren geeft ons aanwijzingen over de fysieke conditie alsook over gedrag en emotionele stemmingen.

We slaan spanningen van verschillende emoties op in diverse gebieden in ons lichaam. Als onze ademhaling bepaalde gebieden van het ademhalingssysteem niet bereikt, betekent dit dat de expressie van specifieke gevoelens afgesloten wordt.
In veel gevallen zijn er fysieke klachten in en om dat spaarzaam beademde (geventileerde) gebied.

Om vast te stellen waar het lichaam beweegt tijdens een normale ademhaling, is de eerste vraag of het lager gebied van de onderbuik omhoog komt tijdens de inademing en weer inzakt tijdens de uitademing.
Als dit niet gebeurt, wordt het middenrif niet gebruikt en daardoor wordt de meest cruciale spier in het ademhalingssysteem verwaarloosd.

Energetisch gesproken is de (onder)buik de zetel van het onderbewustzijn, daarom geeft een sterke buikademhaling toegang tot en verheldering van het onderbewuste denken.

Niet verrassend is, dat ongeveer 1/3 van de mensen, in eerste instantie helemaal niet tot in dit gebied ademhalen.
Gerelateerde fysieke symptomen omvatten vaak problemen in de onderrug, in de spijsvertering en/of regenererende (vernieuwende) organen.

Een compleet gebrek aan ademhaling in de onderbuik kan aangeven dat er een sterke onderbewuste weerstand is tot aanwezig zijn in een lichaam. Hier wordt het verlangen naar de dood aan toegekend.

Indien men niet opnieuw getraind wordt om adem te halen in dit gebied, worden deze mensen continue onweerstaanbaar aangetrokken tot zelfvernietigend gedrag dat bekend staat als de gewone doodsoorzaken zoals roken, drugsgebruik, braspartijen in alcohol of voedsel en andere gevaarlijke of levensbedreigende activititeiten.

 

In de onderbuik is ook de plek waar de persoonlijke wil verblijft. Onderbuik of middenrif ademhalers zijn personen met een sterke wil, creatieve personen. Zij zijn ook erg geaard en goed afgestemd op hun lichaam. Omgekeerd, diegenen die niet ademhalen in de onderbuik hebben gewoonlijk een minder sterke persoonlijke wil en worden vermoedelijk eerder bedrogen, gebruikt of gedomineerd. Ze hebben ook de neiging vast te houden aan zelf-oordelen en schuld.
Oppervlakkige buikademhalers voelen zich vaak zweverig en ongeconcentreerd.

 

De neiging om niet geaard te zijn is normaal, aangezien zij niet volledig in verbinding staan met het lichaam.

Een algemeen voorbeeld van een vrouw die niet verbonden is met het lichaam, is zich niet bewust van de fysieke sensaties die het begin van de menstruatie aangeven.

Sterke buikademhalers daartegenover, kunnen vaak zelfs de meest subtiele fysieke sensaties voelen zoals de ovulatie of de conceptie van een kind.

 

Middenrif-ademhaling kan opnieuw geleerd worden door het bewust concentreren op het omlaag brengen van de ademhaling naar het lager gedeelte van de onderbuik, daarbij affirmerend: "het is veilig om in mijn lichaam te zijn, ik ben volledig veilig. Ik vergeef mezelf volledig".
Een zak zand wordt soms geplaatst op de onderbuik tijdens het ademhalen. Deze druk zet aan tot tegendruk en is zeer effectief voor het opnieuw trainen van de bijbehorende spieren om aan te spannen en los te laten.
Vervolgens kijken we naar de solar plexus, gelegen in het midden van het ademhalingsgebied.
Tekort aan ademhaling in het middengedeelte vertegenwoordigt een afscheiding tussen hart en wil.

Met andere woorden: niet in dit gebied ademhalen onthult het geloof dat het hart volgen tegenovergesteld is aan het gedaan krijgen van wat gedaan moet worden. Deze mensen beschrijven zichzelf vaak als constant getrokken voelen worden in twee richtingen, of als het beleven van twee verschillende levens. Het is ook algemeen dat zij last hebben van buitensporig/onmatige angst, zorgen maken of paniek aanvatten.

Om dit gebied te openen, wordt met de hand druk uitgeoefend op de solar plexus om een beetje van de vastzittende energie af te voeren, daarbij affirmerend: "mijn hart en wil zijn een. Het is veilig om mijn hart te volgen".

De combinatie van fysieke en emotionele stimulatie nodigt de spieren uit tot het loslaten en het omlaag brengen van de ademhaling naar dit gebied. En dit resulteert in de integratie van hart en wil.

 

Daarna kijken we naar beweging in de borstkas. Een tekort aan ademhaling in het borstbeengebied vertegenwoordigt een gesloten hartcentrum en het onderdrukken/verdringen van liefde. Ergens in het verleden is er een bewuste of onbewuste keuze gemaakt om het hart af te stuiten op emotioneel gebied.
Vaak in vroege kinderjaren is dit een reactie op ouders met een zeer sterke wil. Het kind sluit zich af om zichzelf emotioneel te beschermen en om zijn eigen persoonlijke wil te handhaven.

Als het midden borstkas gebied 'buiten adem' blijkt te zijn en daarbij ook stijf/onbuigzaam, alsof het lijkt dat bij de uitademing niets geleegd wordt, geeft dit aan dat deze persoon vasthoudt aan oude pijn en woede. Als we vasthouden aan woede en pijn, kan liefde niet vrij uitgedrukt worden noch volledig ontvangen worden.

 

Klanken maken en de torso optillen met kussens zijn twee manieren om het opnieuw richten van de ademhaling naar het bovenste ademhalingssysteem te ondersteunen.
Volledig en vrij ademhalen in de borstkas tijdens het zeggen van de affirmaties: "het is veilig om liefde te geven en te ontvangen; het is veilig mijn gevoelens te uiten", zorgt voor het verwijderen van de blokkade en de transformatie van de verdrongen, pijnlijke gevoelens.

Het hoogst gelegen borstkas-gebied, boven het hart en onder het sleutelbeen (thymusklier), is waar de expressie of onderdrukking van de Hogere Wil voorkomt.
Vaak wordt de wens om onze werkelijke missie in dit leven uit te drukken gedwarsboomd en vergeten, zeker als we opgroeien in een omgeving waar expressie van onze persoonlijke wil niet toegestaan was.

De persoonlijke wil, gelegen in de onderbuik, is de drive om noden en wensen van de menselijke persoonlijke verscheidenheid te vervullen. De Hogere Wil gaat verder dan de persoonlijke wil.
Het is de wil van de Geest en verwijst naar je hogere doel van incarnatie.
Als dit hooggelegen borstkasgebied met zichtbaar beweegt tijdens een ademhaling, zijn er kansen dat de persoon een tekort voelt van bekrachtigende richting. Ze kunnen verwarring voelen met betrekking tot de betekenis van het leven en waarom ze werkelijk hier zijn.

Als het hoger gelegen ademhalingsgebied volledig afgesloten is, zijn ze waarschijnlijk niet duidelijk over het doel van hun leven.
Door te concentreren op het werkelijke opvullen van dit gebied tijdens inademen, daarbij affirmaties herhalend als: "het is veilig mijn wens uit te drukken, mijn wil en God's wil zijn één", worden de onderlinge verdrongen emoties getransformeerd.
Expressies van de Hogere Wil beginnen naar boven te komen. Het is alsof men wakker wordt gemaakt tot de passie van leven die sommigen van ons als kind hadden.

Als een ademhalingsanalyse een volledige beweging in alle gebieden van het ademhalingssysteem onthult, wordt de persoon beschreven als iemand die erg open is, vol vertrouwen en in de stroom van het leven staat. Zij hebben een acceptatie en easy-go-Iucky manier in verhouding tot het leven.

 

De wijze van de golving/stroom van de ademhaling is een volgende onthullingindicatie. Het is ideaal als de ademhaling begint door het opvullen van de onderbuik, doorvloeit naar het middengebied, de borstkas en als laatste in de keel. Als de ademhaling in een bovengelegen ademhalingsgebied begint, dan is het moeilijk, zo niet onmogelijk om zijn weg naar beneden te banen. In dit geval blijven de lagere gelegen gebieden gesloten.

 

Als de ademhaling in het midden begint, geeft dit een super bereiker of misschien een perfectionistische persoonlijkheid aan. Deze persoon heeft waarschijnlijk moeite met delegeren en gelooft dat zij alles alleen moeten doen of anders wordt het niet gedaan. Drukken op de solar plexus tijdens de inademing kanaliseert de ademhaling tot in de onderbuik.

Affirmaties zoals "het is veilig los te laten, ik laat los en laat vertrouwen toe", zijn met name zeer geschikt in het transformeren van het vertrouwen dat aan dit patroon ten grondslag ligt.

Vervolgens kijken we hoeveel luchtvolume wordt ingeademd.
De inademing illustreert onze relatie tot de positieve stroom van het leven, de binnenstromende hoeveelheid overvloed. Hoe veel van wat we willen, willen we werkelijk ontvangen?
Veel mensen filteren de inademing, ofwel door het gedeeltelijk sluiten van de lippen, ademhaling door opeengeklemde tanden, of door de keel te blokkeren met de tong.
Dit geeft aan dat zij minstens voor een deel de voor hen beschikbare overvloed blokkeren. Dit wordt gereflecteerd door de ervaring van "het niet voldoende hebben, een geloof in schaarste". Of wellicht niks hebben van wat ze in het leven willen.

Alhoewel dit esoterisch mag klinken, is het gemakkelijk te begrijpen op zeer fysiek alsook op emotionele en spirituele niveaus. Onthoud het simpele feit dat zuurstof de meest fundamentele eenheid van brandstof is dat het lichaam absoluut nodig heeft om te kunnen functioneren.
Of we ons dit realiseren of niet, alles wat we doen om voor onszelf te zorgen: - eten, lichaamsbeweging, ademhalen, water drinken, vitamines en kruiden innemen -, het voorziet ons lichaam van zuurstof.
Zuurstof zuivert de cellen en staat toe dat ze energie produceren. Als ik niet voldoende energie heb, hoe kan ik dan aanwezig zijn om te ervaren wat ik wil? Zelfs als het

vlak voor me is? Zonder voldoende zuurstof en energie wordt het Lichaam ziek. Ziekte houdt je weer verder af van wat je wilt en de spreekwoordelijke sneeuwbal rolt harder en harder de berg af.

Toch kan zelfs een zieke persoon gecoacht worden om beter adem te halen en te beginnen met het aanvoeren van meer zuurstof. Als ze dit doen, komt ook meer van hetgeen zij als goed zien in hun leven. Een hoog volume inname van zuurstof betekent een vaardigheid om overvloed te accepteren.

Daartegenover duidt een zeer oppervlakkige ademhaling op gevoelens van onwaardigheid en/of een gebrek aan zelfacceptatie.

Dit patroon van een zelfbeeld kan soms alleen geïdentificeerd worden op het onderbewuste niveau. Als we ons in het leven van dag tot dag bewust zijn, kunnen we ons energiek voelen, open en klaar om te ontvangen. En toch, als de ademhaling oppervlakkig is, is er een deel van ons dat zich verzet tegen wat we willen, houdt het dus in bedwang.

Het corrigeren van dit patroon vraagt een bewuste poging tot dieper en vollediger ademhalen, denkend aan het feit dat de ademhaling ons goed weerspiegelt (datgene wat we werkelijk willen, diep van binnen). Hoe meer zuurstof we in ons lichaam brengen, hoe meer goed we kunnen accepteren en ervaren in ons leven. Als eenmaal het oude patroon loslaat en het nieuwe patroon neemt het over, is het bewust proberen niet langer nodig.

Ontvangen wordt dan een natuurlijke reactie zoals een volledige onbelemmerende ademhaling. Affirmaties zoals "ik ben het waard overvloed en welvaart te ontvangen, ik accepteer mijn goed volledig en vrij", zijn krachtige boodschappers van verandering in het onderbewuste, vooral wanneer ze stil worden herhaald tijdens diepe ademhaling.

Laten we nu kijken naar de uitademing. Dit staat in verhouding tot een bereidheid van het laten gaan wat niet langer nodig is en het laat ons zien wat we over het algemeen doen met negativiteit. Bijv. als de ademhalingsanalyse een krachtige uitademing onthult, is het een teken van een poging om negativiteit weg te duwen, in plaats van het simpel laten verdwijnen uit ons bewustzijn.

Krachtig uitademen (blazen) onthult een vechterspersoonlijkheid/krijgersmentaliteit. Deze persoon is een krijger/vechter die het negatieve wil bevechten. Het probleem met dit patroon van leven en ademen is dat we eigenlijk ons leven inhalen waar we onze aandacht ook op richten. Een poging om iets weg te duwen neigt ernaar om het meer kracht te geven, daardoor wordt het veel sterker.

De biochemische verhouding tot dit ademhalingspatroon is een milde vorm van hyperventilatie.
Als we bij de uitademing blazen, creëren we een onnatuurlijke onevenwichtigheid van zuurstof en kooldioxide in ons lichaam. Niet verrassend eigenlijk dat deze vechters ernaar neigen om regelmatig last te hebben van zorgen en angst en soms hyperventilatie.

Een ander wel bekend patroon is de inademing controleren door de spieren in de solar plexus aan te spannen en de ademhaling geleidelijk te laten gaan. Dit vertegenwoordigt de neiging tot het vasthouden aan negatieviteit. Het kan ook vertaald worden in een over controlerende persoonlijkheid, misschien als iemand die probeert mensen en omstandigheden te manipuleren vanuit angst en gebrek aan vertrouwen.
De twee problemen staan in relatie tot elkaar, zeker gezien het vasthouden tot onplezierige, negatieve gedachten en het vasthouden van gevoelens die gemakkelijk uitgedrukt kunnen worden door de behoefte de buitenwereld onder controle te houden om meer negatieve gebeurtenissen te voorkomen. De algemene noemer is een fixatie op problemen.

Leren om juist de uitademing te laten gaan in een ontspannen en stille zucht, vestigt een relatie met een leven dat ons in staat stelt op een gezonde manier de negatieve stroom aan te kunnen. Het snel en rustig laten gaan zonder proberen het te beheersen of het weg te duwen,gaat over in gemoedsrust en overgave.

ls eenmaal het patroon van vasthouden is veranderd gaan gewoontes in een richting tot het meer ontspannen loslaten van toxine (giftige stoffen).

De uitademing ontspannen kalmeert de fysiologie en laat het onderbewuste weten dat het veilig is om de zorgen, woede en teleur­stellingen van ongeplande omstandigheden, los te laten.

Een van de sleutels tot het verkrijgen van inzicht door een ademhalingsanalyse, daarna, is de verhouding tussen de in- en uitademing te observeren. Mensen die een langere inademing hebben, neigen ertoe zich te richten op de positieve dingen in het leven.

Mensen met een langere uitademing zwelgen in de negatieve zaken in het leven. Logisch is dan, als de bedoeling is om meer goede en positieve dingen te ontvangen, de aandacht op de inademing dient te zijn. In een ademhalingssessie mikken we voor een 2:1 verhouding van inademing tot uitademing.

Als onze ademhaling geblokkeerd en afgesloten is, zijn we in die mate uit de stroom van het leven. Maar zelfs als we gelimiteerd zijn door beperkte ademhalingspatronen gedurende ons hele leven, kunnen deze patronen overwonnen en veranderd worden in slechts een enkele sessie, en soms zelfs in enkele momenten.

Deze tekst is een vertaling uit het boek van dr. J. Kravits 'Breath deep, laugh laudly'.
Reactie plaatsen