Gedichtje over Angst

ANGST

Ja jij

Jij angst, praat eens tegen mij

Zoals je tegen anderen praat.

Praat eens, want nu wil ik je horen;

Ik luister

Maar ben jij stil.

Angst,

Waarom ben je stil?

Lieve angst, praat tegen mij; nu ik je wil horen

Want ik kan je nu verstaan.

Praat tegen mij nu ik je wil voelen

Want ik weet van jou bestaan

Zo diep van binnen,

In allerlei lagen van mijn leven.

Lieve angst, zeg mij wat je zeggen wil

Weer alleen maar stilte.

Ik voel ontspanning komen in mijn lijf

En weet dat jij er bent

Nu onhoorbaar

Maar stilzwijgend en lichtelijk bedreigend voelt het aan

Alsof je elk moment op kan komen dagen.

Maar van af nu zeg ik:

Lieve angst, ik weet van jou bestaan

En ik wil luisteren naar jou gezang

Ook al ben ik tot in het diepste bang,

Verlam ik als willoos paard;

Ik zak door mijn hoeven

En val neer

Tot niets in staat.

Maar meer

Voel ik de kracht van binnen rijzen

Tot in elke vezel van mijn huid.

Ik voel de liefde zwellen,

Van binnen mag ik borrelen.

Als lava komt het op;

Diep van binnen in mijn huid

Diep van binnen in mijn ziel

Heb ik geleerd geduld te hebben
Te waken over mijn systeem.

Mijn lichaam die de zwaarte soms niet kon dragen en verdragen,

Het verdriet en altijd maar het klagen,

Het klagen over menselijk gezeur wat er wekelijk niet toe doet,

Het is alleen nog maar gezeur.

Lieve angst, wat wil jij zeggen?

Wat wil jij in liefde delen met mijn kern?

Ja, nu hoor ik je

Dat je er voor altijd bent

Om mij te beschermen tot in mijn kern.

Dus daarom ben je

Om mij te beschermen.

Lieve angst dank je wel!

Diep dankbaar ben ik voor jouw bescherming

Die ik vaak afgewezen en verafschuwd heb
Omdat het zoveel was.

Zo diep en naar in mijn lichaam voelend

met zoveel oud verdriet het voedend.

Maar nu weet ik dat jij mij wil helpen.

Lieve angst, ik hou van jou

En blijf vooral.

Ik hoor je,

Ik voel je

Als het nodig is.
Paramatmanenama